جایگاه «امر پیشاتجربی» در دین‌شناسی و عرفان‌شناسی رودولف اوتو

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فلسفه تطبیقی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

2 دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

چکیده

در این نوشتار به دیدگاه اوتو دربارۀ وحدت و کثرت عرفان پرداخته شده است. وی از سویی به کثرت و تنوع عرفان و از سوی دیگری به همگرایی انواع (همگرایی تیره‌های معنوی) معتقد است. به اعتقاد او گونه‌های عرفان یا تیره‌های معنوی در ساحتی فراتر از فرهنگ‌ها، نژادها و سرزمین‌های مختلف شکل می‌گیرد و می‌توان این واقعیت را بر مبنای ساحت «پیشاتجربی» امر قدسی تبیین کرد. در این نوشتار این موضوع از دیدگاه اوتو به تفصیل بررسی می‌شود. در حقیقت اوتو، که بحث خویش را از یک عزیمتگاه کانتی آغاز می‌کند، در نهایت به لحاظ سنت فلسفی به فیلسوفان افلاطونی، و به لحاظ سنت دینی به الهی‌دانانی چون لوتر نزدیک می‌شود. به علاوه، نشان داده شده است که بر این مبنا می‌توان مقایسه یا حتی تطبیق سازنده‌ای میان این دیدگاه وی با آنچه در سنت اسلامی پیرامون ازلیّت نفس و انتخاب ازلی مطرح است، انجام داد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Apriori in Otto’s Notion of Religion and Mysticism

نویسندگان [English]

  • Akarm Ebrahimi 1
  • Enshallah Rahmati 2

1 PhD student in comparative philosophy, Islamic Azad University, Science and Research Branch, Tehran, Iran

2 Associate Professor at Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Tehran, Iran

چکیده [English]

The article grapples with Otto’s idea of unity and diversity in Mysticism. On the one hand, he believes in the diversity of Mysticisms and, on the other hand, he contends that various forms of Mysticism can be considered as a united body. Various forms of Mysticism, as he asserts, is formed in a realm beyond different cultures, ethnic groups and lands. Otto claims that this can be explained by appealing to a realm beyond the empirical. In this article, I shall explore the roots and consequences of this idea. It will be shown that Otto’s idea has a Kantian point of departure. Besides, it is a Platonic as well as Lutheran idea. Finally, I will argue that, understood this way, there is room for a comparison between Otto’s idea and the idea of eternality of the self in Islamic philosophy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • The Holy
  • The apriori
  • Unity of Mysticism
  • Diversity of Mysticism
افلاطون. 1380. جمهوری. در دوره آثار افلاطون، ج ۲. ترجمه محمدحسن لطفی. تهران: خوارزمی.
اوتو، رودولف. 1380. مفهوم امر قدسی. ترجمه همایون همتی. تهران: نقش جهان.
اوتو، رودولف. 1396. عرفان شرق و غرب. ترجمه انشاءالله رحمتی، تهران: سوفیا. (در دست انتشار).
تالیافرو، چارلز. 1382. فلسفه دین در قرن بیستم. ترجمه انشاءالله رحمتی. تهران: سهروردی.
کانت، ایمانوئل. 1362. سنجش خرد ناب. ترجمه میرشمس‌الدین ادیب‌سلطانی، تهران: امیرکبیر.
وایت، آلن. آر. 1387. روش‌های مابعدالطبیعه. ترجمه انشاءالله رحمتی. تهران: حکمت.
هارتناک، یوستوس. 1387. نظریه معرفت در فلسفه کانت. ترجمه غلامعلی حداد عادل. تهران: هرمس.
Caygill, Haward. 1995. A Kant Dictionary. Blackwell Pulishers.
Corbin, Henry. 1998. The Voyage and the Messenger. translated by Joseph Rowe. Berkeley California: North Atlantic Books.
Otto, Rudolf. 1936. The Idea of the Holy. translated by Johm W. Harvey. Oxford University Press.
Otto, Rudolf. 1960. Mysticism: East and West. translated by B. L. Bracey and R. C. Payne. New York: Macmillan.
White, Allen R. 1988. Methods of Metaphysics. Routledge & Kegan Paul.