بررسی و تحلیل ارادهٔ الهی از دیدگاه میرداماد

نوع مقاله : پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه فلسفه و حکمت اسلامی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران

2 استادیار گروه الهیات، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

چکیده

آرای میرداماد در بحث ارادۀ الهی را می‌توان در سه بخش طرح کرد: (1) معناشناسی، (2) وجود شناسی و (3) تفسیر روایات دالّ بر فعلی بودن صفت اراده. در حوزۀ معناشناسی، با استناد به ادلهٔ نقلی و عقلی، او قائل به تفاوت میان ارادۀ الهی و انسانی شده و ارادۀ الهی را «علم به نظام اکمل و عنایت به تحقق آن» تعریف کرده است. در ساحت وجودشناسی، و بحث از ذاتی یا فعلی بودن صفت اراده، میرداماد ادله‌ای بر ذاتی بودن آن بیان کرده و به دنبال آن به مصاف دیدگاه کلینی در باب نفی ارادۀ ذاتی در حق تعالی و نقد آن رفته است. در مقام سوم، میرداماد سعی در تبیین عدم تنافی دیدگاه خود با احادیث و روایات دال بر صفت فعل دانستن اراده و حادث بودن آن دارد. بدین منظور وی اراده را به دو اطلاق در نظر می‌گیرد، نخست معنای مصدری که اراده بدین معنا سازگار با ذات الهی و به معنای احداث و ایجاد شیئی است، و گاهی نیز مقصود از اراده معنای فعلی است که همان فعلی است که فاعل آن را ایجاد می‌کند و در روایات اراده در این معنا منتزع از مقام فعل بوده و حادث است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Mir Damad on the Divine Will

نویسندگان [English]

  • Mahmud Saidi 1
  • Seyed Mustafa Musawy Aazam 2

1 Assistant Professor of Islamic Philosophy and Hikmah, Shahed University, Tehran, Iran

2 Assistant Professor of Theology Department, Yasuj University, Yasuj, Iran

چکیده [English]

Mir Damad’s view about the divine will can be divided into three sections: semantics, ontology and interpretation of the hadiths which imply that the will is an attribute of act. First, he defines God’s will as His knowledge of all beings and tries to differentiate between God’s and human’s will. Secondly, he proves that will is one of the essence attributes of God and not an attribute of act. Based on this, he criticizes the Kulayni’s theory which implies that the divine will is an attribute of act. Finally, according to Mir Damad, both hadith and philosophical argument have the same meaning about the God’s will. That is, God has this attribute in his essence, therefore he wants to create the world. On the other hand, all the creations are the God’s will in the level of action. Based on this, will has two meanings: will as the essence and will as the action according to which, we have to interpret the attribute of will in Shia hadith. 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Mir Damad
  • will
  • God
  • Action
  • essence
القرآن الکریم.
ابن بابویه، محمد بن علی. ۱۳۷۸. عیون أخبار الرضا علیه السلام. تهران: جهان.
ابن بابویه، محمد بن علی. ۱۳۹۸. التوحید. قم: جامعه مدرسین.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله. ۱۳۸۳. اشارات و تنبیهات. قم: نشرالبلاغه.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله. 1404. التعلیقات. به کوشش عبدالرحمن بدوی. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن‌سینا، حسین بن عبدالله. ۱۴۱۸. الإلهیات من کتاب الشفاء. به کوشش حسن‌زاده آملی. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
جرجانی، میرسید شریف. ۱۳۲۵. شرح المواقف. به کوشش بدرالدین نعسانی. قم: الشریف الرضی.
سبحانی،‌ جعفر. ۱۴۲۵. رسائل ومقالات. قم: مؤسسة الامام الصادق.
سبزواری،‌ هادی. ۱۳۷۹. شرح المنظومه. به کوشش حسن‌زاده آملی. تهران: ناب.
علوی عاملی، سید احمد. ۱۳۸۵. الحاشیة علی أصول الکافی. قم: دار الحدیث.
کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق. 140۷. الکافی. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
ملاصدرا. ۱۳۶۶. شرح أصول الکافی. به کوششمحمد خواجوی. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
ملاصدرا. ۱۹۸۱. الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة. به کوشش ابراهیم امینی. بیروت: دار احیاء التراث.
میرداماد، باقر. ۱۳۶۷. القبسات. به کوشش مهدی محقق. تهران: دانشگاه تهران.
میرداماد، باقر. 1376. تقویم الایمان و شرحه کشف الحقائق. به کوشش علی اوجبی. تهران: موسسه مطالعات اسلامی.
میرداماد، باقر. ۱۳۸۵. مجموعه مصنفات. به کوشش عبدالله نورانی. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
میرداماد، باقر. ۱۴۰۳. التعلیقة علی أصول الکافی. قم: الخیام.