تحلیل روش شیخ اشراق در مسئله تبیین

شناسنامه علمی شماره

نویسنده

استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

از مهم‌ترین ارکان نظام‌های فلسفی، قدرت تبیین‌گری آن‌هاست. به گونه‌ای که این ویژگی می‌تواند سبب تمایز مکاتب فکری و نظامهای فلسفی از یکدیگر باشد. شیخ اشراق به عنوان یک فیلسوف، آگاهانه در صدد ارائۀ تبیین‌های علّی بوده و با بهره‌برداری از منابع مختلف، تبیین‌های متنوّعی را در آثارش به نمایش گزارده است. در نگاه روش‌شناختی به منظومۀ فکری او پنج دسته تبیین را می‌توان مشاهده کرد: تبیین‌های هستی‌شناختی، تبیین‌های معرفت‌شناختی، تبیین‌های علمی- تجربی، تبیین‌های کشفی- شهودی و تبیین‌های قرآنی- کلامی. با توجه به محوریت نور و نوع هستی‌شناسی تشکیکی شیخ اشراق، تبیین‌های او نیز یکسان نیست؛ برخی از آنها مراتب طولی، برخی دیگر تبیین‌های عرضی‌اند که خود به مجامع و غیرمجامع قابل تقسیم‌اند. درواقع، الگوی شیخ اشراق در روش‌شناسی تبیین یک الگوی میان‌رشته‌ای است که هم او را از دام مغالطه تحویلی‌نگری نجات می‌دهد و هم او را از تناقض‌گویی مبرّا می‌کند و هم به تبیین‌های او خاصیت کارآمدی بیشتری می‌بخشد. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analysis of Shaykh-e Ishraq’s Method in “ Explanation

نویسنده [English]

  • Sayyed Abbas Zahabi

Assistant Professor at Department of Islamic Philosophy and Kalam, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran

چکیده [English]

Ability of explanatory is one of the most foundations in philosophical systems. such a way that this characteristic can be cause of difference of philosophical systems and schools from each other. As a philosopher, Shaykh-e Ishraq has presented causally explanations consciously and by using different resources has revealed various explanations in his works. By a methodological approach to his thoughtful collection, five categories of explanations are observable: ontological explanations, epistemological explanations, scientific/ experimental explanations, intuitional/ esoteric explanations and theological /Quranic explanations.
Since he puts “light” in center of his philosophy and has a hierarchic cosmology, his explanations are not equal, some of them are longitudinal explanations and the others are latitudinal which themselves are divided to: aggregative and non aggregative. As a fact, Suhrawardi’s pattern in methodology of explanation is a multidisciplinary method, which rescues him from involving in gin of the reduction fallacy and from self contradiction in his systematical thought. Furthermore, it gives his explanations more efficiency.

کلیدواژه‌ها [English]

  • methodology
  • explanation
  • Shaykh-e Ishraq
قرآن کریم.
ابراهیمی دینانی، غلامحسین (1381)، «برزخ»، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، تهران: ج11.
_____ (1383)، شعاع اندیشه و شهود در فلسفة سهروردی، تهران: انتشارات حکمت.
ـــــــــــ (1370)، قواعد کلی فلسفی در فلسفة اسلامی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ج1.
ابن کمونه، سعد بن منصور بن هبةالله (1375)، التنقیحات فی شرح التلویحات، به کوشش سیدحسین سیدموسوی، پایان‌نامه دکتری به راهنمایی غلامحسین ابراهیمی دینانی، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
اکبریان، رضا (1380)، «بحث تطبیقی در بارة اصالت نور در سهروردی و اصالت وجود در ملاصدرا»، مجموعه مقالات نخستین کنگرة بین‌المللی شیخ اشراق، زنجان: ج1.
امید، مسعود (1382)، «شیخ اشراق»، نامة سهروردی، به کوشش علی‌اصغر محمدخانی و حسن سیدعرب، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
جوارشکیان، عباس (1380)، «توانمندی‌های تلقی نوری از وجود و مدل هستی‌شناسی اشراقی»، مجموعه مقالات نخستین کنگرة بین‌المللی شیخ اشراق، زنجان: ج3.
سروش، عبدالکریم (1373)، مقدمه کتاب تبیین در علوم اجتماعی، دانیل لیتل، تهران: انتشارات صراط.
سهروردی، شهاب‌الدین یحیی (1380)، الالواح العمادیه، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش نجف‌قلی حبیبی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ج4.
ـــــــ (1380)، الواح عمادی، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش سیدحسین نصر، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ج3.
ـــــــ (1380)، پرتونامه، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش سیدحسین نصر، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ج3.
ـــــــ (1380)، التلویحات، بخش الهیات، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش ‌هانری کوربن، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ج1.
ـــــــ (1334)، همان، بخش منطق، به کوشش علی‌اکبر فیاض، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
ـــــــ (1380)، الحکمۀ الاشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش ‌هانری کوربن، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ج2.
ـــــــ (1380)، اللمحات، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش نجف‌قلی حبیبی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ج4.
ــــــــ (1380)، المشارع و المطارحات، بخش الهیات، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، به کوشش ‌هانری کوربن، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ج1.
ـــــــ (بی‌تا)، همان، بخش منطق، نسخه خطی، کتابخانه مجلس شورای اسلامی، شمارة نسخه: 1969- شماره مدرک 20019.
شهرزوری، شمس‌الدین محمد (1372)، شرح حکمة الاشراق، به کوشش حسین ضیایی تربتی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم (1419)، الحکمة المتعالیة فی الأسفار العقلیة الأربعة، بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج7.
ضیایی، حسین (1384)، معرفت و اشراق در اندیشة سهروردی، ترجمة سیما نوربخش، تهران: فرزان.
فرامرز قراملکی، احد (1380)، روش‌شناسی مطالعات دینی، مشهد: دانشگاه رضوی.
ــــــــ (1383)، «از کثرت‌گرایی تا جهان‌شمولی معرفت»، نشریة مقالات و بررسی‌ها، دانشکدة الهیات دانشگاه تهران، ش76 (2).
قطب‌الدین شیرازی، محمود بن مسعود (1380)، شرح حکمة الاشراق، به کوشش عبدالله نورانی و مهدی محقق، تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه‌های تهران و مک گیل.
لاجوردی، فاطمه (1383)، «مینو و گیتی و مراتب وجود در فلسفة اشراق»، فصلنامة برهان و عرفان، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی، پیش شمارة دوم، تابستان.
لیتل، دانیل (1373)، تبیین در علوم اجتماعی، ترجمة عبدالکریم سروش، تهران: انتشارات صراط.
مولوی، جلال‌الدین (1361)، مثنوی، تصحیح رینولد نیکلسون، تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ هشتم.
هروی، نظام‌الدین احمد (1358)، انواریّه، مقدمة حسین ضیایی و اهتمام آستیم، تهران: امیرکبیر.
Walbridge, John(2001), the Wisdom of the Mystic East, University of New York.