فرگه ویتگنشتاین و استدلال زبان خصوصی

شناسنامه علمی شماره

نویسندگان

1 استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران،تهران، ایران

2 کارشناس ارشد فلسفه از دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

یکی از مهم‌ترین موضوع‌هایی که ویتگنشتاین در پژوهش‌های فلسفی بدان پرداخته است، مسئلة زبان خصوصی است. بنا بر نظر وی کاربر زبان از آن جهت که کاربر زبان است، نمی‌تواند اندیشه‌ها، احساس‌ها و عواطف خود را به زبانی یکسره خصوصی و فردی بیان کند. واژه‌ها و جمله‌ها معنایی خصوصی ندارند. برهان زبان خصوصی ویتگنشتاین بر تمایز «صحیح – آنچه صحیح به نظر می‌آید»، استوار است.
از سوی دیگر فرگه در مقالة اندیشه به سود عینیت معنا استدلال می‌کند. به نظر وی در بحث از مفهوم «معنا» همواره باید تمایز اندیشه از تصور را پیش چشم داشت. تصور امری کاملاً خصوصی و ذهنی، و با تصویر ذهنی در پیوند است؛ حال آنکه اندیشه، عمومی، عینی و مرتبط با معناست.
ویتگنشتاین در صورتبندی استدلال زبان خصوصی‌اش از تلقی فرگه‌ از معنا تأثیر پذیرفته است و با این حال، از هستی‌شناسی افلاطونی فرگه بر کنار بوده است.
در این مقاله نخست مستقیماً به شرح استدلال زبان خصوصی ویتگشتاین خواهیم پرداخت و استدلال را از طریق استدلال تبعیت از قاعده، به عنوان کلید اصلی فهم استدلال زبان خصوصی، صورتبندی خواهیم کرد. در مرحلة بعد استدلال زبان خصوصی را در پرتو تبیین واقع‌گرایانه از معنا تعبیر خواهیم کرد. در گام سوم، مقاله به شرح برداشت واقع‌گرایانة فرگه از معنا می‌پردازد. در نهایت، استدلال زبان خصوصی ویتگنشتاین را با قرائت فرگه‌ای از معنا مقایسه خواهیم کرد. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Frege, Wittgenstein and Private Language Argument

نویسندگان [English]

  • Sorush Dabbagh 1
  • Reza Mothmer 2

1 Assistant Professor at The Iranian Institute of Philosophy, Tehran, Iran

2 MA in Philosophy at Shahid Beheshti University, Tehran, Iran

چکیده [English]

One of the most controversial topics which is discussed by Wittgenstein in Philosophical Investigations is private language argument. According to Wittgenstein, the way in which a languageuser categorizes his thoughts, feelings and emotions in the language cannot be talked about personally and privately. Words and Sentences do not gain their meaning in private. Wittgenstein’s argument is based on “correct /seems to be correct” distinction. According to him, if the language-user is authorized to utilize words and sentences privately, the mentioned distinction would be irrelevant and non-sense, normatively speaking. In other words, in such a situation we cannot give an account of the calibration of word use in different contexts. It follows from this that the whole idea of meaning is evaporated.
Furthermore, Frege argued in favoure of the objectivity of meaning in his famous article entitled Thought. According to him, the distinction between idea and thought should be taken into account in order to discuss the very idea of ‘meaning’. Idea is entirely private, subjective and associated with mental image, whereas thought is public, objective and associated with meaning. In other words, mental image does not have any role in the formation of meaning, semantically speaking. Frege appealed to Platonic realm in order to give an account of how ideas and meanings can be distinguished from each other, metaphysically speaking.
It is said that Wittgenstein is influenced by Fregean account of meaning in formulating his private language argument, although he does not subscribe to Frege’s Platonic ontology.
In this article, we are going to give an account of how Fregean account of meaning is utilized in Wittgenstein’s private language argument. Firstly, we formulate and give an account of private language argument in the Wittgensteinian sense. We formulate our argument based on the rule-following argument which has a key role in understanding private language argument. To do so, we try to criticise the anti-realistic account of meaning and justify the realistic account of meaning, according to which the language-user is answerable to patterns of word use. In this way, we can give an account of 'correct /seems to be correct' distinction, semantically speaking. Secondly, we read the private language argument in the light of the realistic account of meaning. Thirdly, Frege’s account of meaning is discussed in details. Finally, Wittgenstein’s private language argument is compared with Fregean account of meaning.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Frege
  • Wittgenstein
  • Private Language Argument
  • RuleFollowing Argument
  • Meaning
  • Objectivity
  • Realism
  • Antirealism
فرگه، گوتلوب (1367)، «‌در بارة معنا و مصداق»، ترجمه منوچهر بدیعی، فرهنگ، کتاب، دوم و سوم، بهار و پاییز.
همو (1374)، «اندیشه»، ترجمه محمود یوسف ثانی، فصلنامه ارغنون، شماره 7 و 8.
ویتگنشتاین، لودویگ (1381)، پژوهش‌های فلسفی، ترجمه فریدون فاطمی‌، تهران: مرکز. 
Dummett, M.(1981), Frege, Philosophy of Language, 2nd ed., Combridge, Massachusetts: HarvardUniversity Press.
Kripke, S. (1982), Wittgenstein on Rules and Private Language: An Elementary Exposition, oxford: Blackwell.
Luntley, M (2003), Wittgenstein: Meaning and Judgement, oxford: Blackwel.
McDowell, J.(1998), Mind, Value and Reality, Cambridge, London: Harvard University Press.
McGinn, C. (1984), Wittgenstein On Meaning: An Interpretation and Evaluation, Oxford: Basil Blackwell.
Mclinn, M. (1997), Routledge Phylosophy Guidebook to Wittgenstein and the "Philosophical Investigations", London: Routledge.
Thornton, T.(1998), Wittgenstein on Thought and Language: The Philosophy of Content, Edinburgh: EdinburghUniversity Press.
Thornton, T.(2004), John MCDowell, Chesham: Acumen.
Wittgenstein, L.(2001), Philosophical Investigations, trans. G.E.M. Anscombe,  Oxford:Blackwell Publishing.