نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 دانشآموختۀ دکتری فلسفۀ تطبیقی، دانشکده الهیات و فلسفه، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 دانشیار گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه امام صادق علیه السلام، تهران، ایران (نویسنده مسؤول)
چکیده
سعادت از منظر توماس آکویناس خیر کاملی است مبتنی بر غایت نهایی و پس از رؤیت خداوند در جهان باقی به دست میآید. سعادت مورد نظر آکویناس سعادت کامل یا اخروی است، که در مقابل سعادت ناکامل یا دنیوی قرار دارد. سعادت ناکامل یا دنیوی از متلبس شدن به فضایل عقلانی و اخلاقی حاصل میشود و مقدمۀ رسیدن به سعادت کامل است، سعادتی که در پناه لطف حق در فضایل الهیاتی احسان و امید و ایمان متبلور میشود. آکویناس برای توضیح موضوع حقیقی سعادت موضوعات احتمالی دیگر سعادت همچون ثروت، افتخار، شهرت، قدرت، خیر جهانی، و لذت را رد میکند و متذکر میشود که موضوع سعادت خیر کاملی است که راه رسیدن به آن در نفس انسانی قرار داده شده است. او بر این باور است که بهجت و صحت اراده از لوازم ضروری سعادت کامل است، ولی جسم انسانی به صورت پیشینی و پسینی برای رسیدن به سعادت حقیقی لازم است. همچنین خیرهای خارجی و همراهی دوستان انسان را در وصول به سعادت ناکامل که مقدمۀ سعادت کامل است یاری میدهند.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Thomas Aquinas on Imperfect and Perfect Happiness and Seeing God
نویسندگان [English]
1 Ph.D. Graduate in Comparative Philosophy, Faculty of theology and philosophy, Science and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran
2 Associate Professor, Islamic Philosophy and Theology Department, Imam Sadiq University, Tehran, Iran (corresponding author).
چکیده [English]
Happiness according to Thomas Aquinas is the perfect good which is obtained upon seeing God in after life. The happiness which Aquinas refers to is the perfect happiness against imperfect happiness. Imperfect happiness is obtained by depending on intellectual and moral virtues and is the pre-requisite to perfect happiness which flourishes by the mercy of God, theological virtues, charity, hope and faith. In order to explain the subject of happiness, he rejects other possible subjects of happiness such as wealth, fame, glory, power, mundane good and proceeds by pointing that happiness is a perfect good whose path is implanted in the soul of human being. He believes that delight and rectitude of the will are the necessary means of happiness; yet human body is necessary for reaching happiness both in the corporeal life and the afterlife. External good and the companionship of the friends are not required for perfect happiness; nevertheless, they are needed to achieve imperfect happiness which is a per-requisite to the perfect happiness.
کلیدواژهها [English]