نوع مقاله : پژوهشی
نویسنده
دانشجوی دکتری فلسفه دین، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
چکیده
نظریههای معنای زندگی را در یک تقسیمبندی کلان و اجمالی میتوان به دو دستۀ دیدگاههای طبیعتگرا و غیرطبیعتگرا افراز کرد. یکی از اشکالات همیشگی وارد بر دیدگاههای طبیعتگرا ناتوانی آنها در حل معضل پوچی است؛ طبیعتگرایی خوشبینانه عنوان ایدهای است که مدعی شده بر مبنای پیشرفتهای علمی و دستاوردهای فناورانه میتوان، در عین پایبندی به طبیعتگرایی، از معضل پوچی رهایی یافت. در این مقاله، با تأکید بر دیدگاههای لئو تولستوی و تامس نیگل دربارۀ معضل پوچی، طبیعتگرایی خوشبینانه، بر مبنای دیدگاه دن ویجرز، با یک صورتبندی استدلالی تقریر میشود. همچنین، به منظور داوری دربارۀ کارآمدی طبیعتگرایی خوشبینانه در رهایی یافتن از معضل پوچی، مبانی و پیشفرضهای معناشناختی، معرفتشناختی، و انسانشناختی آن از جمله جعلگرایی، علمگرایی و فیزیکالیسم مورد بررسی و واکاوی قرار میگیرد و نشان داده میشود که این دیدگاه، بر خلاف ادعای مطرحشده از سوی ویجرز، قابلیت حل معضل پوچی را ندارد، بلکه مؤیدی بر ناتوانی طبیعتگرایی در حل معضل پوچی است.
کلیدواژهها
عنوان مقاله [English]
Optimistic Naturalism and the Meaning of Life
نویسنده [English]
PhD Student of Philosophy of Religion, Institute for Humanities and Cultural Studies, Tehran, Iran.
چکیده [English]
Theories of the meaning of life can be classified into naturalistic and not-naturalistic ones. One of the most popular objections to the naturalistic ones is that they have no way to escape from the problem of the Absurd. But the optimistic naturalism as an idea that can be claimed on the basis of scientific progress and technological achievements, and also with commitment to naturalism, was to get rid of the problem of the Absurd. In this paper, with respect to Leo Tolstoy’s and Thomas Nagel’s views about the Absurd, optimistic naturalism, as Dan Weijers has theorized, is explained in an argumentative form. Also for evaluating Optimistic Naturalism in solving the problem of the Absurd, I have analyzed the sematic, epistemological and anthropological bases of the theory and shown that, contrary to Weijers, it cannot solve the problem of the Absurd. Rather, it can be counted as an evidence for verifying that Naturalism is incapable of coping with the problem.
کلیدواژهها [English]