: Ibn ‘Arabī on Epistemic Disagreement

Document Type : Original Research

Authors

1 PhD graduate in Islamic philosophy and theology. Allameh Tabatabaei University, Tehran, Iran

2 Professor of Islamic philosophy and theology, Shiraz University, Shiraz, Iran

Abstract

In an epistemic disagreement, if the counterparts insist on their rightfulness and falsification of other’s opinions, the cognitive contradictions often end up with conflict. If one of them ignores his belief and accept other’s beliefs unconditionally, it leads to domination and sovereignty of others. Here, Ibn ‘Arabī proposes a third way. Despite sticking to his belief, he considers other’s beliefs as opportunity for further excellence and knowledge. In Ibn ‘Arabī’s system of thought, every creature is ontologically a manifestation of a name or some names of God. Also, epistemologically, their understanding of God depends on their ability to receive the divine manifestations.
Ibn ‘Arabī accepted the idea of inaccessibility to the whole truth by connecting the discrepancy of ideas and beliefs to the discrepancy of talents and manifestations. This idea can be one of his most important bases in addressing epistemic disagreement.

Keywords

ابن‌عربی. 1378. ترجمان الاشواق. تهران: روزنه.
ابن‌عربی. 1946. فصوص الحکم. قاهره: دار احیاء الکتب العربیه.
ابن‌عربی. بی‌تا. فتوحات مکیه، ج. 1، 2، 3 و 4. بیروت: دار الصادر.
احمدی، بابک. 1393. هایدگر و پرسش بنیادین. تهران: مرکز.
جهانگیری، محسن. 1378. «وحدت دین و اختلاف شرایع از دیدگاه ابن‌عربی». نشریۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی 16-17.
رحیمیان، سعید، و ولی‌الله عباسی. 1388. «ابن‌عربی و پلورالیزم دینی». قبسات 54.
صدرالمتألهین. 1363. مفاتیح الغیب. تهران: مؤسسه تحقیقات فرهنگی.
صدرالمتألهین. 1422 ق. شرح الهدایة الأثیریة. بیروت: مؤسسة التاریخ العربی.
صدرالمتألهین. 1981. اسفار اربعه، ج. 1 و 2. بیروت: دار احیاء التراث.
قیصری، داود. 1375. شرح فصوص الحکم. تهران: علمی و فرهنگی.
کاشانی، عبدالرزاق. 1370. شرح فصوص الحکم. قم: بیدار.
کاکایی، قاسم، و هاجر آویش. 1395. «نقد و بررسی پلورالیزم دینی نجات‌بخش در دیدگاه عرفانی ابن‌عربی و مولوی». اندیشه دینی 58.