Preexistence Divine Knowledge of Objects: The Priority of the Theory of “Knowledge without Object of Knowing” over the Theory of “Concise Knowledge along with Detailed Discovery”

Document Type : Original Research

Authors

1 MA of Islamic Philosophy and Kalam, Iran (Corresponding Author)

2 Assistant Professor at the Department of Islamic Philosophy and Kalam, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran

Abstract

Mūllā Sadrā sees knowledge as a real relational attribute and, based on the principle of congruity, by recognizing the meaning of human knowledge and purifying it from its shortcomings, he ascribes the very meaning of human knowledge to God. It means that Divine Knowledge as well as human one is a relational attribute and thus, it calls for an object of knowledge; but the difference is that Divine knowledge rejects any kind of imperfection. Given this assertion and a couple of rules such as "the simple in nature is all things", and “The union between the intellect and the intelligible”, he presented his view on divine knowledge by the theory of “concise knowledge along with detailed discovery”. This theory has encountered many drawbacks, including: relationality of the knowledge; lack of explanation for Divine knowledge of non-beings and impossible states of affairs and His Knowledge of details before creating creatures in detailed fashion; acceptance of the union of the knower and the known based on the presential knowledge; believing God to being all things; division of God’s essence into two stages of brief and detailed. In contrast, in “Islamic Hadiths”, the theory of “knowledge without object of knowing” has been proposed. The priority of this theory pertains to rejecting the idea that knowledge is always relational. An important consequence of this view is that knowledge will not necessarily have an object of knowing. This idea could have a vast influence on the debate on Divine knowledge.

Keywords

قرآن­ کریم
آملی، سید­ حیدر (1368ش)، جامع الاسرار ­و منبع الانوار، تهران: انتشارات علمى و فرهنگى.
ابن ­ابی­ الحدید عبدالحمید (1404ق)، شرح نهج البلاغة، قم: مکتبۀ آیۀ ­الله المرعشی، ج20.
ابن ­بابویه، محمد بن علی (بی­تا)، اسرار­ التوحید، ترجمة محمدعلی اردکانی، تهران: انتشارات اسلامیه.
همو (1372ش)، عیون اخبار ­الرضا(ع)، ترجة حمیدرضا ­مستفید و علی­ اکبر غفاری، تهران: نشر صدوق، ج1.
همو (1378ش)، عیون اخبار ­الرضا(ع)، تهران: نشر جهان، ج1.
همو (1398ق)، التوحید، قم: مؤسسة النشر الاسلامی.
اصفهانی، میرزا ­مهدی (بی­تا)، مناصب النبی، مشهد: کتابخانة آستان قدس رضوی، نسخة خطّی شمارة 1241.
امام سجاد(ع) (1383ش)، صحیفة سجادیّه، ترجمة حسین استادولی، قم: الهادی.
امام علی(ع) (1388ش)، نهج البلاغة، تدوین سید ­رضی، ترجمة علی شیروانی، قم: نسیم حکمت.
برنجکار، رضا؛ یثربی، یحیی (1385ش)، «قرآن، عرفان و برهان؛ بررسی رابطة دین، فلسفه و عرفان اسلامی»، کتاب نقد، ش40.
جعفری، محمدتقی (1379ش)، ترجمه و شرح نهج البلاغه، قم: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ج25.
جوادی آملی، عبدالله (1372ش)، شرح حکمت متعالیه (جلد ششم اسفار)، تهران: الزهرا، ج4.
رحیمیان، علی­رضا (1389ش)، مسئلة علم؛ تحلیل علم در فلسفة صدرایی و مکتب معارف اهل بیت(ع)، تهران: منیر.
شیرزاد، امیر (1387ش)، «بررسی و نقد راه­حلّ­های فیلسوفان مسلمان به ویژه ملاصدرا دربارة علم حقّ تعالی به اشیاء قبل از ایجاد»، مقالات و بررسی ­ها (ویژة فلسفه و کلام اسلامی)، سال چهل و یکم، ش90.
صدرالدین شیرازی، محمّد بن ابراهیم (بی­تا)، شرح الهدایۀ الاثیریۀ، ضبط­ و ­تصحیح محمّد مصطفی فولادکار، بی­جا: مؤسسة التاریخ العربی.
همو (1354ش)، المبدأ­ و ­المعاد، تصحیح سید جلال­الدین آشتیانی، تهران» انجمن حکمت و فلسفة ایران.
همو (1360ش)، الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیة، تعلیق و تصحیح سید جلال­ الدین آشتیانی، مشهد: المرکز الجامعی للنشر.
همو (1366ش)، شرح اصول الکافی، تصحیح محمّد خواجوی، تهران: مؤسسة مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ج3.
همو (1375ش)، مجموعة ­رسائل­ فلسفی صدرالمتألهین، تصحیح و تحقیق حامد ناجی اصفهانی، تهران: ­حکمت.
همو (1981م)، الحکمۀ المتعالیة فی الاسفار ­العقلیۀ ­الاربعۀ، بیروت: دار الاحیاء للتراث، 9ج.
طباطبایی، محمّدحسین (1385ش)، نهایۀ الحکمۀ، ترجمه و شرح علی شیروانی، قم: بوستان کتاب قم، 3ج.
طبرسی، ابومنصور احمد بن علی (1381ش)، الاحتجاج، ترجمة جعفری، تهران: انتشارات اسلامیه، ج1.
عاملی، بهاءالدین (1386ش)، اربعین، ترجمة شمس ­الدین محمد خاتون آبادی، تهران: حکمت.
قزوینی، مجتبی (1370ش)، بیان الفرقان فی­ توحید ­القرآن، به اهتمام عبدالله واعظ یزدی، مشهد: چاپخانة خراسان.
قمی، محمّد بن محمّد (1415ق)، شرح التوحید للصدوق، تصحیح و تعلیق نجف قلی حبیبی، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ج1.
کلینی، محمّد بن یعقوب (1411ق)، الکافی، ترجمة محمدباقر کمره­ای، قم: انتشارات اسوه، ج 1و3و4.
مجلسی، محمدباقر (1404ق)، بحار الانوار، بیروت: مؤسسة الوفاء، ج 10و66و 68.
مصباح یزدی، محمدتقی (1380ش)، شرح جلد هشتم اسفار اربعه، تحقیق و نگارش محمّد سعیدی­مهر، قم: مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی، ج2.
معلمی، حسن (1387ش)، حکمت متعالیه، قم: مرکز نشر هاجر.
ملکی میانجی، محمّد­باقر (1388ش)، توحید الامامیۀ، ترجمة محمّد ­بیابانی ­اسکویی، قم: نشر نبأ.
موسوی خمینی، سید روح­الله (1368ش)، چهل حدیث، بی­جا: مرکز نشر فرهنگی رجاء.